Captain America sonunda Black Widow’un amcığına döşüyor

Karanlık bir gecede, Avengers merkezinin gölgelerinde, Natasha Romanoff’un sabırsız bekleyişiyle dolu bir atmosfer hâkimdi. Zaman ilerledikçe içindeki gerilim daha da yoğunlaştı; bir iş için çağrılmıştı ve bu işin cevapsız kalan telefon aramalarıyla dolu geçmişi onu düşündürüyor, kalbini çarptırıyordu. Steve Rogers ile konuşmak zorundaydı ama neden? İşte burada olan şeyleri anlamaya çalışırken, kafasındaki sorular çoğalıyordu. Natasha, kısa siyah saçları ve keskin bakışlarıyla göz kamaştırıyordu. Sadece güçlü değil, aynı zamanda son derece çekiciydi; bu gece giydiği kıyafetler ise onu her zamankinden daha da etkileyici gösteriyordu. Ne de olsa zaman kaybetmeyecek kadar meşguldü; hem duygusal hem de fiziksel olarak kendini bu duruma hazırlamıştı. Derin bir nefes alarak gizli planlarını düşünmeye başladı – belki de Steve’in gelmesi beklenirken biraz eğlenceli bir molaya ihtiyaç vardı. Bunu düşündüğünde, meraklı gözlerle aşağı doğru süzüldü. “Belki biraz vaktimiz var,” diye fısıldadı kendi kendine. İçten bir hıçkırıkla birlikte elini pantolonunun içine soktu; sıcaklığı ve yumuşaklığı arasında kaybolmuştu. İhtiyacı olan tüm hisleri yeniden canlandırmak için vücuduna yöneldi. Steve geldiğinde ancak Natasha’nın tavrı değişti – onun gelişi yeni bir gerilimin başlangıcını temsil ediyordu. Gerçekten de, ikisi arasında ani bir çekim vardı. Her ikisi de birbirlerini istiyor ama içinde bulundukları durum onları engelliyordu. Natasha’nın gözlerinde gizemli bir parıltı belirdiğinde, Steve ise ona yaklaşarak “Görünüşe göre senin için gün hiç de iyi geçmiyor,” dedi. Natasha’nın yüzündeki gülümseme genişledi; bu karşılaşma onun aklında olan her şeyi unutturuyordu ve ikisi arasında ateşli bir elektrik yükselmeye başlamıştı. Eldivenlerini çıkararak Steve’e doğru adım attı; aradaki mesafe kısaldıkça bedenlerinin uyumunu hissedebiliyordu. İş başa düştü! Kendi arzularının peşinden gitmek için yeterince cesurdu ve tam o sırada, sinir bozan mesajlar geride kaldı. Özellikle beklenen o an geldiğinde, “Biraz zamana ihtiyacımız var,” diyerek yakaladı onu derin bir öpücükle… Ve her şey başlamış oldu: Duyguların dansı, bedensel tutkuların seremonisi… Her ikisi de yalnızca bu geceyi yaşamayı umuyorlar, kendi cinsel serüvenlerine atılacaklardı. Dışarıda Amerikan rüzgârı essin; burada sadece ikisi vardı ve cesaretlerinin onlara sunduğu sonsuz olasılıkların tadını çıkarmak üzere hazırdılar…